پندهایی در زندگی از بزرگان - قسمت دوم

 

  • بزرگترین توهین به انسان ، انکار رنج اوست .
  • آدمی تا وقتی که سختی هایش را می فهمد زنده است اما وقتی سختی های دیگران را درک کرد آن وقت یک انسان است .
  • مجازات آدم دروغگو این نیست که کسی حرفش را باور نمی کند بلکه اینست که خودش نمی تواند حرف کسی را باور کند .
  • عقیده می تواند عقیده من باشد اما حقیقت نمی تواند حقیقت من باشد . حقیقت متعلق به هیچکس نیست برای همین همیشه بر سر عقیده می جنگند نه بر سر حقیقت .
  • دو چیز خیلی سر و صدا می کند یکی پول خُرد و دیگری معلومات خُرد !!
  • فراموش کردن کسی که دوستش داری مثل بخاطر آوردن کسی است که هرگز او را ندیده ای .
  • بدبختی تنها در باغچه ای که خودت کاشته ای می روید .
  • همیشه درباره آدم هایی که عاشقشان هستیم دو بار خودمان را فریب می دهیم . ابتدا برای مزیت هایشان و سپس برای نقایصشان.
  • همه آزادی می خواهند بی آنکه بدانند اسارت چیست ؟ اسارت به میله های دورتان نیست به حصارهای اطراف تفکرتان است .
  • شیرجه های نرفته گاهی کوفتگی های عجیبی بجا می گذارند .
  • زندگی بیابان پر پیچ و خمی است که در آن تنها قطب نمای تو ، ایمان است .
  • عقاب همیشه تنهاست اما لاشخورها همیشه با هم هستند .
  • آنها سعی کردند ما را دفن کنند نمی دانستند ما دانه هستیم .
  • یا چنان نمای که هستی یا چنان باش که می نمائی .
  • آنانکه ز ما دور ، ولی در دل و جانند                               بسیار گرامی تر از آنند که دانند

 

منبع : سخنرانی ها و مجلات