پندهایی در زندگی از بزرگان - قسمت اول

 

  • عیب جامعه اینست که همه می خواهند آدم مهمی باشند و هیچکس نمی خواهد فرد مهمی باشد .
  • ساعت ها را بگذارید بخوابند ، بیهوده زیستن را نیازی به شمردن نیست .
  • از سقراط پرسیدند چرا هرگز اندوهگین نمی شوی ؟ گفت چون مالک چیزی نیستم که فقدانش اندوهگینم کند .
  • مردم آنچه را که تو در حق آنها انجام داده ای و یا از تو شنیده اند فراموش می کنند اما هرگز احساسی را که در دلشان برانگیخته ای فراموش نمی کنند .
  • هیچکس کامل نیست ؛ خوشبختی در آنست که انسان حد خود را بشناسد و آن را دوست بدارد .
  • آنچه تو سال ها صرف ساختن می کنی شخصی می تواند یک شبِ آن را خراب کند ، با این حال سازنده باش .
  • اگر کسی آزادی شما را بِرُباید مطمئن باشید که نان شما هم در معرض تهدید است .
  • هنگامی که دری از خوشبختی به روی ما بسته می شود در دیگری باز می شود ولی ما اغلب چنان به در بسته چشم می دوزیم که درهای باز را نمی بینیم .
  • شادترین افراد لزوماً بهترین چیزها را ندارند ، آن ها از آنچه در راهشان هست بهترین استفاده را می برند .
  • آدمی اگر بخواهد فقط خوشبخت باشد بزودی موفق می گردد ولی او می خواهد خوشبخت تر از دیگران باشد و این مشکل است زیرا او دیگران را خوشبخت تر از آنچه که هست تصور می کند .
  • هیچکس نمی داند در زمان های بحرانی « وفاداری » به کدام سو رو می کند .
  • کفشی که برای پای تو مناسب است ممکن است پای دیگری را زخم کند . این عادلانه نیست تمام دستورالعمل های زندگیمان را خودخواهانه درست بدانیم و آن را برای همگان بخواهیم . همیشه آنچه در ذهن تو می گذرد اصل مطلق نیست .

 

منبع : سخنرانی ها و مجلات